STUDIO56-Frictie tussen Natuur en Industrie
…..Indrukwekkend aan één kant hoe en wat de mens iets weet te creëren….., mooi aan de horizon is het niet…..toch moeten we er mee leven….een gok met de natuur als inzet….of is industrie ook mooi om naar te kijken….
In schril contrast met de broedplaats voor vogels staat het chemiepark in Delfzijl, dat vanaf het Ponton goed te zien is. Het industrieterrein ligt in de Oosterhoek van Delfzijl en is gebaseerd op zoutchemie. Het terrein heeft een oppervlakte van 100 ha en is een onderdeel van het veel grotere industrieterrein Oosterhorn. Vroeger lagen hier polders( Oosterveld en de Valgen).
Basis hiervoor was het voorkomen van zout in Westerlee en Ommelanderwijk/Zuidwending. Van hier uit werd een pekelleiding van 30 km aangelegd naar Delfzijl en de pekelwinning werd gestart in 1957.
Het Chemie Park Delfzijl is een bedrijvenpark met diverse ondernemingen die elkaar voorzien van grond- en hulpstoffen, energie, stoom en overige utilitaire voorzieningen. De gemeenschappelijke basis van het Chemie Park ligt in de winning van duurzame grondstoffen, zoals zout en aardgas, en de verwerking hiervan tot producten voor industriële verwerking, waaronder chloor. Deze grond- en hulpstoffen worden toegepast door industriële afnemers op het gebied van voeding, farmacie, textiel, papier, kunststoffen en groene brandstof. Het park biedt werk aan ongeveer 1100 werknemers, die zich moeten houden aan stricte gedragsregels.
Het Chemie Park Delfzijl grenst aan het stroomgebied Eems-Dollard, dat een grote natuurwaarde heeft, omdat er zoet rivierwater met zout zeewater wordt vermengd en er een bijzonder overgangsgebied met brak water ontstaat.(klik voor grotere afbeelding op de kaart)
Aan de andere kant van het Chemie Park bevindt zich een gebied met een woonfunctie. De aanwezigheid van het Chemie Park tussen deze twee gebieden brengt een grote verantwoordelijkheid met zich mee.
In economische zin hadden de bedrijven op het Chemie Park al vanaf eind 2008 te maken met de effecten van de economische crisis. Brunner Mond werd gesloten, de productiecapaciteit van diverse plants ging naar beneden, Teijin Aramid lag een aantal weken stil en de moedermaatschappij van BioMCN ging failliet.
STUDIO56-Creatieve broedplaats voor sterns-Bateau pour protéger des oiseaux
Delfzijl est une ville et une commune des Pays-Bas, dans la province de Groningue situé au sud de l’estuaire de l’Ems. Avec 28 000 habitants, elle est la quatrième plus grande ville de la province. En 1990, la commune a fusionné avec les communes de Termunten et de Bierum.
Dans les années 1950, on a fait des projets portuaires, parce qu’on pensait que Delfzijl serait le port alternatif aux ports d’Amsterdam, Rotterdam et Brême. Ce projet a été un grand échec. L’infrastructure est désormais mauvaise et les entreprises n’ont pas été suffisamment intéressées pour maintenir le port au niveau souhaitable. Ce que vous voyez ici c’est un bateau, “un ponton” pour protéger une espèce d’oiseau, qui s’appelle “le Stern”.
…..heel mooi dat er aan dieren gedacht wordt….
In de haven van Delfzijl is een broedeiland voor sterns ingericht. Groningen Seaports en de Provincie Groningen hebben hiervoor samen 25.000 euro beschikbaar gesteld. Het eiland is ingericht met grind, schelpen en stukken buis.
De broedponton “Maria” ligt nabij de Oostelijke Handelskade en meet ongeveer 950 m2. Er is een laag grind en schelpen aangebracht van ongeveer 10 cm. Ook liggen er gresbuisjes voor de kuikens om in te schuilen. De rand van de ponton is omheind met gaas van 50 cm hoogte zodat de jonge vogels zoveel mogelijk aan boord blijven. Vooral tijdens het ringen is dit een goede preventieve oplossing gebleken. Mocht onverhoopt toch een kuikentje te water raken, dan kan het zijn toevlucht nemen op een vlotje, naast de ponton.
Het drijvende broedeiland is vanaf 2010 een druk bezochte broedlocatie voor sterns waaronder het visdiefje. Sinds 2004 staat het visdiefje op de Rode Lijst met als status ‘kwetsbaar’. In de natuurbeschermingswet staat opgenomen dat er een alternatieve broedvoorziening voor de vogels moet zijn.
Eerder broedden de sterns op het terrein van Wagenborg. Daar werd een nieuwe loods gebouwd, waardoor de vogels weinig plek meer hadden. Op de schermpier, waar vervolgens gebroed werd, werden de visdieven en noordse sterns te veel verstoord. Op een broedponton ontbreken verstorende factoren, zoals recreanten met honden, vossen en ratten. Daardoor halen de visdieven een hoog broedsucces. De vogels vliegen af en aan en maken veel kabaal(Delfzijl ligt 9 km ten westen van de Dollard, in dit weidse kweldergebied huizen kluten, tureluurs en visdiefjes). Een schoonheidsprijs verdient deze creatieve broedplaats overigens niet. Overleg over een permanente oplossing is nog gaande.(Foto hierboven rechts aanklikken)
STUDIO56-De haven van Delfzijl
De Haven van Delfzijl is een handelshaven en een voormalige marinehaven in de gemeente Delfzijl, verbonden met de volle zee door de Eemsmonding van de rivier de Eems, en met het achterland door onder andere het Eemskanaal. De haven van Delfzijl is de op vijf na grootste haven in Nederland. De haven wordt beheerd door Groningen Seaports.
Het is een bijzondere gewaarwording als je met je fiets langs de haven rijdt. Je kunt heel ver kijken, zelfs als het wat heiig is. De gebouwen en de schepen in de haven zijn enorm groot. Je voelt je er al gauw nietig. Grote tot zeer grote schepen varen af en aan. Het is erg leuk om op een pier te gaan zitten of in een restaurantje boven het water. Van daaruit heb je een prachtig uitzicht op het hele gebeuren. Er staat wel een aardig windje langs het water, maar die dag was het redelijk warm.
Om een idee te geven van de verhouding water en lucht en het formaat van mensen daarin, hieronder een foto. Heel in de verte zie je nog een stipje van een boot….
STUDIO56-Simenon en Maigret in Delfzijl-Georges Simenon et Maigret à Delfzijl aux Pays-Bas
Depuis 1966 une statue de Maigret, réalisée par le sculpteur Pieter d’Hont, se trouve à Delfzijl, puisque Georges Simenon a prétendu qu’il avait écrit son premier roman de la série Maigret ici.
Le roman mettant en scène Maigret « Un crime en Hollande » s’y déroule.
“Een klein stadje, tien of hoogstens twaalf straten, geplaveid met mooie rode klinkers, zo regelmatig als de tegels in een keuken, lage huizen van baksteen met veel licht en vrolijk gekleurd houtwerk.”
Zo karakteriseert Commissaris Maigret het Delfzijl van 1930 in het boek “Un Crime en Hollande” van Georges Simenon.
De figuur van de beroemde commissaris Maigret werd bedacht tijdens zijn verblijf in Delfzijl. Ter nagedachtenis van dit feit en ter gelegenheid van de duizendste “Zwarte beertjes-uitgave” werd door uitgeverij Bruna een standbeeld aangeboden aan de gemeente Delfzijl.
Op 3 september 1966 werd het beeld door Georges Simenon zelf onthuld.
Op de foto links:
V.l.n.r.: Jean Gabin,Georges Simenon, Heinz Ruhmann, Rupert Davies en Jan Teulings.
Het duizendste “Zwarte beertje” was een bijzondere Maigret-uitgave. De titel is ” Georges Simenon: Maigret en de zaak Nahour/Georges Sim: Het Kasteel van Roodezand”. Het verhaal speelt in Groningen en werd in 1933 gepubliceerd onder het pseudoniem Georges Sim.
De Maigret-romans(zo’n tachtig!) hebben de naam van Simenon over de hele wereld bekend gemaakt.
Naast de Maigrets heeft de schrijver nog veel meer boeken geschreven. In totaal ongeveer 500.
In 1929 liep Simenon met zijn lekke kotter “Ostrogoth” de haven van Delfzijl binnen. Tijdens zijn gedwongen verblijf onstond de roman “Crime en Hollande”(Maigret in Holland),dat in Delfzijl speelt. In deze eerste “echte” Maigret beschrijft de auteur de geboorteplaats van de Franse speurder: “Het stadje ligt daar als een stuk speelgoed”.
De uitgever gaf de opdracht voor het beeld aan Pieter d’Hont.
De kunstenaar maakte een bronzen beeld, ongeveer 1.50 meter hoog, dat zou komen te staan vlak bij het huis waar Simenon destijds logeerde.
Op 3 september 1966 onthuldde de schrijver het standbeeld van zijn meesterspeurder aan de oever van het Damsterdiep. Hij zei daarbij het beeld precies te vinden zoals hij zich Maigret had voorgesteld.
Bij de korte plechtigheid waren niet alleen een paar buitenlandse uitgevers van Maigret-boeken aanwezig, maar ook enkele Nederlandse en buitenlandse Maigret-acteurs.
Alle aanwezige Maigret-vertolkers staken bij de gelegenheid de voor Maigret zo karakteristieke pijp op.
Op de foto hierboven: Bruno Cremer
Het Groninger Studentencorps “Het Zwarte Beertje” bood Simenon een standaard met vier Goudse pijpen en een tabakspot aan. De schrijver ontving bovendien een replica van het beeld.
Tot over de grens is in kranten aandacht besteed aan de onthulling, maar bij een enquête in 1968 bleek dat maar weinig mensen wisten dat het beeld in Delfzijl staat. Ook vandaag de dag is het nog maar de vraag of het bekend is dat het beeld er staat. Rond 1970 vroeg de uitgever de gemeente Delfzijl het beeld een opvallender plaats te geven, maar daar ging men niet op in. Het staat nog steeds vlak bij de plaats waar de figuur van de meesterspeurder is ontstaan.
STUDIO56-Illegaal
Een paar jaar geleden heeft de gemeente een mooi park aangelegd, waar het goed toeven is voor mensen en dieren. Er zijn ook 2 prachtige, vrij grote vijvers, waarin allerlei soorten watervogels zitten. Sinds kort zijn er ook waterlelies te zien in 3 verschillende kleuren. In wit, roze en rood. Toen ik 1 van de bloemen aan het fotograferen was, kwam er een man met een hond langs, die me vertelde dat de waterlelies uit zijn tuin afkomstig waren. Hij had ze op eigen initiatief overgebracht naar het park. Ondertussen hebben medewerkers van de gemeente dat ontdekt en hem gewaarschuwd. Een dergelijke actie zou strikt verboden zijn. Aan het eind van de zomer zal de vijver wel schoongemaakt worden en zullen de lelies ook wel verdwijnen. Wel jammer… want het is eigenlijk een fantstische aanwinst. Voorlopig heb ik er foto’s van kunnen maken en ga ik dat misschien nog wel een paar keer doen. De rode exemplaren waren namelijk gesloten de laatste keer.
STUDIO56-Ommetje fietsen-3
Als de afstand groot is dan is het lastig om vogels te fotograferen, maar dit keer werd ik op mijn wenken bediend. De ganzen waren kennelijk nieuwsgierig en kwamen vrijwel direct mijn richting uitzwemmen. Een ander geluk was het mooie (avond)licht. Een mooi gezicht deze 4-op-een-rij met voorop een trompetteraar…..
Toch was het ook mogelijk om een close-up te maken:
STUDIO56-Ommetje fietsen-vervolg
Bij namiddag/avondlicht is het mooi fotograferen…geen enkel ander licht is mooier.. in de zomer krijg je al gauw een te harde belichting.. te grote contrasten…
weer een stukje verder op de fiets….een dobberende watervogel…
Een leuke wetenswaardigheid misschien is dat de woerd van de wilde eenden in deze tijd het kleed aanneemt van zijn vrouwtje…beiden zijn dan ook niet meer van elkaar te onderscheiden… je zou het alleen nog kunnen zien aan de kleur van de snavel… die van de woerd is geel en die van zijn vrouwtje is meer bruin oranje… maar wat hebben we hier nu…. is het de travestiet woerd of toch zijn vrouwtje?
STUDIO56-Ommetje fietsen
Gisteravond ben ik weer eens door het “Het Drentsche” gaan fietsen…’s avonds vind ik dat fijner dan overdag…ben niet persé een “hete zomerfiguur”..bij avondlicht is het ook mooier fotograferen en in deze omgeving kom je altijd wel iets bijzonders tegen….
In dit geval een paar geiten die me aankeken toen ik kwam aanfietsen…op zich niks bijzonders…maar waar ze zich bevonden, zie je toch niet elke dag…
Een laatste zonnestraal meepikken op een rioolbuis, dat had ik nog niet eerder gezien…U wel?
STUDIO56-Test
Aux Joyaux de la Couronne , La Fleur dépose son Hors ,
De Cet Ecrin de Flore , Offert Ainsi aux Hommes ,
La Nature Donne en Somme , La Part Belle à l’Accord ,
Prendre Soin de Son Sort , Au Coeur de Tous Royaumes.
~
NéO~
Wie herkent deze bloemen?
STUDIO56-Bloemetjes en bijtjes
Gisteren was het een stralende dag en ben ik weer eens op fotosafari gegaan. Distels staat er nu prachtig bij en als ze “gezelschap” hebben is het helemaal mooi om te zien:
Een klauteraar aan de zijkant:
Helemaal in het topje:
STUDIO 56-Straat der Megalithen-vervolg
“…..Het idee is dat de steen vasstaat op de grond, en sterk met haar verbonden blijft. Een steen kan niet uit zichzelf bewegen. De kwaliteit van een steen is zijn hardheid, het voelt hard aan. Dit in contrast met de intellectuele en psychische kwaliteiten van een mens.Van een ander standpunt bezien zijn ze toch met elkaar verbonden….”
René Magritte
Lähden is een kleine gemeente in de Duitse deelstaat Nedersaksen,(4.660 inwoners) en maakt deel uit van het district Emsland.
Net buiten deze plaats op een moeilijk te vinden locatie ligt het tweede hunebed aan de straat der Megalithen dat we bezoeken.
Anders dan in Nederland worden de hunebedden alleen met een nummer aangegeven ( niet met een letter ervoor, bijvoorbeeld D54 bij havelte-zie een eerder blog)
Het gaat hier om nr. 866/EL20 het is station 17C langs de straat der Megalithen.
In Nederland worden de hunebedden goed schoon gehouden, maar in Duitsland ligt dat anders. In ieder geval zag dit graf er behoorlijk verwaarloosd uit. De stenen leken uit elkaar geslagen en er ontbrak ook het een en ander. Verder was de plek nauwelijks toegankelijk.
Het gaat wel om een groot hunebed- 25 m lang en 7 m breed- en was ooit omgeven door twee smalle cirkels met kleinere stenen. De kamer bestond uit 15 zgn. jukken, die bestonden uit 2 muurstenen en een sluitstuk(deksteen). Van de oorspronkelijk 15 dekstenen zijn er nog maar tien over. Ook, de stenen van de zuidelijke ingang zijn verdwenen.
Het gaat hier om een zgn. passagegraf.
De stenen lagen voor een groot deel verscholen in onkruid:
En waren behoorlijk uit elkaar geslagen:
Zootje ongeregeld:
Als je goed kijkt, zie je hier misschien een gezicht en profil:
De mosvorming op de stenen vind ik altijd een mooi gezicht:
Omdat je niet precies weet wat het ware verhaal is achter het ontstaan van de hunebedden, is het leuk om daar eens je eigen fantasie op los te laten…..
kraaien…monsters…misschien nog andere wezens…
wie het weet mag het zeggen….
STUDIO 56-Wijze(eenzijdige)blik
Bij het verlaten van het terrein keek een wijze blik me nog eenmaal aan… een beetje eenzijdig dat wel…
Einde van een leuk bezoek aan deze bijzondere molen, die het bekijken zeker waard is..er is tevens een goed restaurant “”next door” met een zeer klantvriendelijke bediening en heerlijk eten.
STUDIO56-Test jezelf
Bij de ingang van de molen(De Huvener Muhle) hangt een bordje waarmee je jezelf kunt testen voordat je naar binnengaat…voor de Duitssprekenden onder ons:
STUDIO 56-Vos op de molen
Hoog in de molen (op de balk van de vang=rem) staat een afbeelding van een vos. Eenmaal thuis heb ik eens opgezocht wat hiervan de betekenis zou kunnen zijn.
Er zijn 2 mogelijkheden. Een vos zou ervoor zorgen dat de muizen niet de overhand krijgen in de molen en/of een bescherming zijn tegen brand. Weer wat geleerd. De vos staat hieronder:
STUDIO56-Huvener Muhle-Geschiedenis
Met haar combinatie van wind-en watermolen is de Huvener Muhle één van de laatst bewaarde molens in haar soort in Europa. Aanvankelijk werd ze in de 16e eeuw als “normale” watermolen gebouwd voordat ze in 1850/1851 “een opzetstuk” in de vorm van een windmolen kreeg. Deze unieke constructie maakte het mogelijk dat ondanks het regelmatig gebrek aan water regelmatig gemaald kon worden.
In de 20e eeuw braken echter slechtere tijden aan. In de twintiger jaren werd de molen zelfs stilgelegd. In 1950 betekende een ineenstorting van de molenstuw ook het einde van de molen.
In 1955 werd de molen aangekocht door de HeimatVerein Asschendorf-Hummling. Nog datzelfde jaar startte de vereniging een inzamelingsactie, die een dermate grote weerklank vond, dat de restauratie van de molen al in 1957 kon worden afgesloten.
In het kader van de vernieuwingsmaatregelen kon de unieke vakwerkbouw in het onderste gedeelte van de molen behouden blijven.
Tegenwoordig is de uitrusting van de molen nog volledig intact.
Wie wil zien hoe de molen er tegenwoordig uit ziet, kan klikkern op:
https://studio562614.wordpress.com/2012/07/16/studio56-wer-anklofet-der-wirt-aufgethan/
STUDIO56-Molensteen als tafel
In vervolg op het log van gisteren nog even een beeld van het terrein eromheen. De molen ligt erg mooi in het groen, met een kabbelende beek ernaast.. niet alleen leuk om de molen te bezichtigen, maar ook om even buiten te gaan wandelen, even uit te waaien, rond te hangen, te gaan zitten en iets te eten of te drinken.. de tafel is in ieder geval niet alledaags…de molensteen kan wel zo’n 1200 kg wegen….
STUDIO56-“Wer anklofet, der wirt aufgethan”
“Wer anklofet, der wirt aufgethan” staat er boven de deur van de Hüvener Mühle in Hüven langs de route der megalithen waarover ik het gisteren had.
De molen dateert van de 16e eeuw, maar functioneert sinds de 19e eeuw als wind-en watermolen, een bijzondere constructie, die je niet vaak ziet. Het geheel ziet er wat schots en scheef uit…van 2003-2006 is de molen gerenoveerd omdat de toegang voor bezoekers toch wel wat gevaarlijk werd….
Zijaanzicht met waterrad:
De bovenkant van de molen van de andere kant. Het was die dag wel wisselend qua(zon)licht:
Naast de molen stroomt een riviertje. Er zit forel in het snelstromende water, maar daarvan was niets te zien:
In de buurt van de molen liggen verschillende locaties met Hunebedden. Daarover later meer…..
STUDIO56- Straat der Megalithen
In Duitsland, In Emsland is een zgn. Megalithenstraat/route, waarlangs meer dan 70 hunebedden liggen die stammen uit ca. 3500-2800 voor Christus. Het is een ware belevenis om de route te rijden. De hele afstand is een beetje teveel van het goede, maar een aantal locaties bezoeken is wel mogelijk op 1 dag. De route loopt van Osnabruck naar Oldenburg.
Op de route ligt o.a. Freren. Het hunebed aldaar ligt verscholen in het groen, een stukje het bos in.(Het Alt-Frerener Forst)
Ik vind dit een erg mooie plek, vooral nu met het verse groen om het hunebed heen. Het is een behoorlijk groot graf.(Lengte 20 meter) Er missen wel stenen, maar de karakteristieke kamer is nog wel te zien.
Auf 330 Kilometern leitet Sie die Ferienstraße zu 33 spannenden archäologischen Stationen durch Nordwestdeutschland. Auf diesem Weg finden Sie mehr als 70 Großsteingräber, die aus der Jungsteinzeit (etwa 3500-2800 vor Christi Geburt) stammen.
.Die Straße der Megalithkultur soll zu einem besseren Verständnis der Lebenswelten von Menschen beitragen, die vor über 5000 Jahren in Nordwestdeutschland gelebt haben.
An den 33 Stationen sollen die Gräberfunktion bzw. Konstruktion, die Jenseitsvorstellungen, das Naturverständnis und das Alltagsleben thematisiert werden. Die Ferienstraße führt in einzelnen Fällen zu bronze- und eisenzeitlichen Grabhügelgruppen aus jüngerer Zeit.
Die Straße der Megalithkultur verläuft über das Gebiet von Osnabrück, Ostercappeln, Belm-Vehrte, Wallenhorst, Bramsche, Ankum, Berge, Bippen, Fürstenau, Freren, Thuine, Lingen (Ems), Meppen, Sögel, Werlte, Lastrup, Cloppenburg, Visbek, Großenkneten, 
Wildeshausen, Dötlingen, Ganderkesee und Oldenburg.
Mijmeren over heel lang geleden…..Klik ff op de afbeeldingen hiernaast….
Te bestellen als kaart of poster via: waar0210@planet.nl
Een impressie:
STUDIO56-Luchtballonnen
Juni-juli zijn de maanden waarin er weer luchtballonnen te zien zijn op het platteland. Niet altijd makkelijk om ze bij avond te fotograferen…. ik kwam bovendien aanfietsen en had geen statief bij me…wel mooi om het licht van de brander zo te zien tegen de avondlucht…
STUDIO56-Crucifix-vervolg
In Wegberg had ik al een crucifix gefotografeerd… Mariakappelletjes en Kruisbeelden zie je veelvuldig in Duitsland… In Thuine zag ik deze… en wel heel bijzonder, omdat er een arm ontbreekt…De lucht is nu wel iets vrolijker, maar zo’n beeld stemt toch altijd tot nadenken…
Vanuit een andere hoek:
En frontaal:
Photoshop-effect:
STUDIO56-Verdwaald
Anders dan in Nederland zijn de Hunebedden in Duitsland niet altijd even makkelijk te vinden. Ook al heb je een hele route uitgestippeld met de benodigde coordinaten is het niet altijd duidelijk waar zo’n graf nu precies ligt. Op de eerste locatie ging het dus ook helemaal mis. Je komt van alles tegen onderweg…….
maar geen hunebed te zien. Gelukkig was het prachtig weer en was een fikse boswandeling eigenlijk helemaal niet verkeerd………
STUDIO56-Grootste graf uit de Trechterbekercultuur
Twee weken geleden op weg naar Duitsland, naar Thuine, een gemeente in de Duitse deelstaat Nedersaksen, in het districht Emsland op zoek naar een aldaar gelegen hunebed. Het is zo’n anderhalf uur rijden vanuit Drenthe.
Thuine is een kleine gemeenschap. Het telt nog geen 2.000 inwoners.
Het dorp heeft wel geschiedenis. Naast een katholieke kerk, een Franciscanerklooster en een Poolse oorlogsbegraafplaats vindt je er ook het meest indrukwekkende hunebed van Noordwest Duitsland.
Met maar liefst 17 dekstenen (er ontbreken slechts 3) en een lengte van 26,5 m is dit de grootste bekende grafkamer van de Trechterbekercultuur. Uniek is de dubbele ring van kransstenen die bovendien nog vrij compleet is. Het lijkt er op dat ook in het verleden dit graf zoveel ontzag heeft ingeboezemd dat zelfs keienrovers er af zijn gebleven.
Thuine ligt ca. 10 km ten oosten van Lingen op slechts 35 km van de grens met Nederland. Het hunebed ligt direct ten noorden van het dorp in de bossen en is goed bereikbaar.
In het wapen van het dorp staat het hunebed vermeld.
Wat je in Nederland niet ziet en in Thuine wel is een fantastisch opgezette picknickplaats of in ieder geval een plek waar je droog kunt zitten en eventueel iets kunt eten of drinken:
Wat je hier ook niet ziet zijn de prachtige bordjes bij iedere locatie met een mooi gedicht:
STUDIO56-Hoe zie ik eruit?
Voorbereidingen voor de “acte de présence” in de juiste kleding. Pap helpt een handje.En er was een echte grimeur aanwezig.
STUDIO56-In haar rol
Voor kinderen anno 2012 is het niet makkelijk te begrijpen hoe hun leeftijdgenoten hebben geleefd in 3000 v. Chr.. Afgelopen zaterdag kregen de dorpskinderen “een workshop” Trechterbekercultuur. Heel leuk om te zien hoe snel ze toch dingen oppikken en zich helemaal in lijken te leven in hun rol. Bij het vertederende af:
FOTOGRAFIE EN DESIGN STUDIO 56 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.