STUDIO56-Frictie tussen Natuur en Industrie

…..Indrukwekkend aan één kant hoe en wat de mens iets weet te creëren….., mooi aan de horizon is het niet…..toch moeten we er mee leven….een gok met de natuur als inzet….of is industrie ook mooi  om naar te kijken….

In schril contrast met de broedplaats voor vogels staat het chemiepark in Delfzijl, dat vanaf het Ponton goed te zien is. Het  industrieterrein ligt in de Oosterhoek van Delfzijl en is gebaseerd op zoutchemie. Het terrein heeft een oppervlakte van 100 ha en is een onderdeel van het veel grotere industrieterrein Oosterhorn. Vroeger lagen hier polders( Oosterveld en de Valgen).

Basis hiervoor was het voorkomen van zout in Westerlee en Ommelanderwijk/Zuidwending. Van hier uit werd een pekelleiding van 30 km aangelegd naar Delfzijl en de pekelwinning werd gestart in 1957.

Het Chemie Park Delfzijl is een bedrijvenpark met diverse ondernemingen die elkaar voorzien van grond- en hulpstoffen, energie, stoom en overige utilitaire voorzieningen. De gemeenschappelijke basis van het Chemie Park  ligt in de winning van duurzame grondstoffen, zoals zout en aardgas, en de verwerking hiervan tot producten voor industriële verwerking, waaronder chloor. Deze  grond- en hulpstoffen worden toegepast door industriële afnemers op het gebied van voeding, farmacie, textiel, papier, kunststoffen en groene brandstof. Het park biedt werk aan ongeveer 1100 werknemers, die zich moeten houden aan stricte gedragsregels.

Het Chemie Park Delfzijl grenst aan het stroomgebied Eems-Dollard, dat een grote natuurwaarde heeft, omdat er zoet rivierwater met zout zeewater wordt vermengd en er een bijzonder overgangsgebied met brak water ontstaat.(klik voor grotere afbeelding op de kaart)

Aan de andere kant van het Chemie Park bevindt zich een gebied met  een woonfunctie. De aanwezigheid van het Chemie Park tussen deze twee gebieden brengt een grote verantwoordelijkheid met zich mee. 

In economische zin hadden de bedrijven op het Chemie Park al vanaf eind 2008 te maken met de effecten van de economische crisis. Brunner Mond werd gesloten, de productiecapaciteit van diverse plants ging naar beneden, Teijin Aramid lag een aantal weken stil en de moedermaatschappij van BioMCN ging failliet.