STUDIO56-Kinderen fotograferen-vervolg
Pasen op de Havelterberg bij Hunebed D53
Vlak bij Havelte liggen twee mooie redelijk grote Hunebedden.Hunebed D53 is van de twee de grootste en valt ook het eerste op. Het hunebed is bijna 18 meter lang en ligt aan de rand van een heideveld en bevindt zich op een grasveldje.
Bij mooi weer trekt dit hunebed veel publiek. Kinderen vinden het een prachtige speelplek, ook al is daar dan wel een sterke arm bij nodig:
STUDIO56-Kinderen fotograferen-vervolg
Verkleedpartij bij de hunebedden D3 en D4
Even terug in de tijd:
STUDIO56-Hunebedden-vervolg-D19
Hunebed D19 ligt samen met hunebed D20 ten westen van het dorp Drouwen aan de Steenhopenweg vlak voor het in 2006 aangelegde viaduct onder de N34 in Drenthe.
Het eerste moderne archeologisch onderzoek naar hunebedden in Nederland begon in 1912 bij deze twee hunebedden. In D19 werden resten van aardewerk gevonden.
D19-Zijaanzicht
D20
Het bijzondere van dit hunebed is, dat de kransstenen, die oorspronkelijk de voet van de grafheuvel vormden nog grotendeels bewaard zijn gebleven.
STUDIO56-Hunebedden-vervolg
D5-Zeyen(Dr.)
Hunebed D5 ligt vlakbij Zeijen, een dorp in de provincie Drenthe (ten noorden van de weg Zeijen naar Peest).
Het hunebed is bijzonder omdat de aanzet van de dekheuvel nog steeds vrij goed zichtbaar is. In 1833 werd dit hunebed gedeeltelijk opgegraven. 8 zijstenen en 2 sluitstenen liggen voor het grootste gedeelte nog onder de grond.
Het hunebed is goed bereikbaar voor bezoekers (er is parkeergelegenheid) Enkele grote keien en een naambordje markeren de ingang naar het terrein. Helaas hebben deze keien niets met hunebedden te maken.
Weetje:
In 1857 kocht de provincie Drenthe (na bemiddeling met een keienhandelaar) dit hunebed voor het luttele bedrag van 40 gulden!!!. Hiermee is de ondergang van dit graf voorkomen.
STUDIO56-“Kunst” in de openbare ruimte
Bij Hunebed D22, het kleinere “tweeling” zusje van D21, is een heel bijzondere situatie ontstaan. Het Hunebed is in slechte staat. De drie dekstenen liggen er rommelig bij. Als je komt aanlopen herken je het hoopje stenen haast niet als hunebed. De stenen die de dekstenen als het ware nog omhoog zouden moeten houden, liggen onder de grond. Het is het kleinste hunebed in Drenthe en lijkt helemaal “verweven” met een boom die er strak tegenaan staat. Het binnenste van de boom ziet er uit als een waar kunstwerk. Een schril contrast met de grijsgroene hunebedstenen.
Hunebed 22 ligt bij Bronneger(Dr.)
STUDIO56-Hunebedden-Vervolg
D50 in Sleen
D50 is een fraai en vrij groot hunebed. De bijna complete ring van 24 grote kransstenen valt direct in het oog. Sommige zijn zelfs groter dan de draagstenen van het graf. Het graf telt nog zeven (van de acht) dekstenen, die sinds een restauratie in sept. 1998 weer volledig door de zestien zij- en twee sluitstenen worden ondersteund. Ook is er nog een poortzijsteen aanwezig. Het Hunebed ligt op een heel groot terrein. Een prachtige plek om te bezoeken.
STUDIO56-De gewichtheffer
De gewichtheffer
Het beeld staat als markerings/verbindingsbeeld op de kam van de Hondsrug in Drenthe, tussen de hunebedden in Bronneger en het hunebed in boswachterij Gieten-Borger.
Het beeld bestaat uit 2 draagstenen en een daarop geplaatste steen in de vorm van een maansikkel. Het is een duidelijke verwijzing naar de omliggende hunebedden.
Het maakt deel uit van 7 grote zwerfstenenbeelden, allen gelegen aan de Flintenroute(40km).
Het beeld is bedacht en gemaakt door kunstenaar Ton Kalle uit Amsterdam.
Kalle volgde zijn opleiding aan de Academie voor Beeldende Vorming in Amersfoort. Als steenbeeldhouwer heeft hij een voorkeur voor het werken met graniet, een harde steensoort. Zijn sculpturen zijn op veel plaatsen in de wereld tentoongesteld of permanent geplaatst.
Opdrachtgever: Project Grenzen en Ontmoetingen
STUDIO56-Kransstenen-vervolg
Bij de aanblik van dergelijke stenen op zo’n mooie plek:
Slaat je fantasie een beetje op hol:
STUDIO56-Kransstenen
…een geliefde plaats voor new-ageadepten om er rituelen uit te voeren, offers te brengen en er in het algemeen ‘te doen wat hun gevoel hun ingeeft’, zoals ze het zelf zeggen…
Dat wordt gezegd over Hunebed D50, gelegen aan de Hunebedweg aan de rand van Sleen. Het hunebed is behoorlijk goed in tact gebleven. Zeven van de acht dekstenen zijn nog aanwezig. Bijzonder zijn de kransstenen er omheen. Ze geven een goed beeld van tot waar de dekheuvel ooit gelegen moet hebben. Ook de afmeting is indrukwekkend. Het hunebed is ongeveer 17 meter lang. Op deze prachtige herfstdag hing er een hele bijzondere sfeer op deze plek.
Zwerfstenenproject- Mental Map
In de gemeente Borger-Odoorn bestaat een zwerfstenenproject met de naam “Grenzen en ontmoetingen”, waartoe 6 beelden behoren.
In de Zoersche landen bij Exloo staat het beeld ‘Mental Map’ van Petra Boshart. Haar beeld is het omgekeerde van een hunebed: twee kleinere zwerfstenen worden gedragen door één grote zwerfkei. De lijnen/tekeningen lijken door een oude(verdwenen)cultuur op de stenen aangebracht.
Vanuit een andere hoek bekeken lijkt het beeld heel anders, ik zie er een mens in, een gezicht op stevige schouders:
STUDIO56-Het meest noordelijke hunebed
Dat is G1..De G van Groningen…
Hunebed G1 ligt ten zuidwesten van Noordlaren in de provincie Groningen.
Het hunebed ligt op een heuveltje in een bosje, dat via een zandweg vanuit Noordlaren is te bereiken. Het is het meest noordelijke van de nog op de oorspronkelijke plaats gelegen hunebedden.
Tot 1982 was dit ook het enige nog bestaande hunebed in de provincie Groningen. In dat jaar werd bij opgravingen nabij Heveskesklooster het nog noordelijker gelegen hunebed G5 gevonden. Dit laatste hunebed ligt niet meer op de oorspronkelijke plaats, maar is tentoongesteld in het Zeeaquarium te Delfzijl. De hunebedden G2, G3 en G4 hebben ooit bij Glimmen gelegen, maar zijn verdwenen. Ruim één kilometer ten zuidoosten van het hunebed in Noordlaren liggen de twee hunebedden D3 en D4 van Midlaren. Die liggen dan weer in Drenthe.
Het hunebed G1 is oorspronkelijk groter geweest. Er resteren nog twee dekstenen, waarvan er één opvallend groot is.
Bij archeologisch onderzoek door Albert van Giffen in 1958 zijn overblijfselen van 150 potten gevonden.
Hunebedden blijven tot onze verbeelding spreken
Het hunebed is erg mooi gelegen. De sfeer kan- in de herfst of in de winter- soms zelfs idyllisch aandoen. Ik ben geen zweverig type, maar voelde toch iets van magie toen ik op deze plek stond. De bomen rondom zorgen voor een bepaalde sfeer.
Helemaal niet bang
Hunebedden worden steeds vaker als klimrek gebruikt.. Kinderen lijken helemaal niet bang te zijn in de buurt van deze magische stenen. Bij sommige locaties blijkt dat overigens niet helemaal ongevaarlijk. En wat zouden de hunebedbouwers ervan vinden….
Een maisoffer
Toch was er ook iemand die blijkbaar “de goden” gunstig wilde stemmen:
Terug naar Homepage:https://studio562614.wordpress.com/
STUDIO 56-Tussen Huven en GroB BerBen-een verloren stukje geschiedenis….
We bevinden ons weer in Emsland, Duitsland voor een volgend bezoek aan een serie hunebedden.
Deze keer gaan we richting Berssen. Daar liggen een aantal hunebedden dicht bij elkaar…., een stuk of 7/8 wel te verstaan! De eerste 3/4 hunebedden (klik voor spot), die we aantreffen, zijn niet meer in al te beste staat. Het merendeel is uit elkaar gevallen, incompleet of beschadigd doordat er stukken zijn afgehakt door eerdere bewoners. Op een van de borden, die zijn geplaatst bij deze historische plekken staat beschreven dat veel hunebedden zijn gebruikt voor de bouw van huizen en aanleg van wegen.
De hunebedden zijn niet gereconstrueerd zoals dat in Nederland- met behulp van ijzeren pennen- wel op veel plaatsen het geval is. Is dat nou jammer of juist niet….De vervallen staat van wat eens was heeft zeker iets….Het is in ieder geval authentiek.
Je kunt hier amper meer van een hunebed spreken-wat je ziet zijn een paar verdwaalde stenen in het landschap in een ietwat onwerkelijke sfeer:
Ook worden de terreinen waar de hunebedden of de restanten ervan liggen niet zo goed onderhouden als in Nederland. Eigenlijk heel bijzonder, want de Duitsers zijn rondom hun eigen huis en in hun eigen omgeving veel netter dan wij….Deze stenen zijn aardig overwoekerd…. en als er niets meer aan gedaan wordt dan is zo meteen ook dit sukje historie verdwenen…
Wat ik altijd mooi vind, zijn de mossen die op die grote stenen groeien:
Toch krijg ik de neiging bij die links en rechts verspreide stenen om er iets bij te verzinnen:
Klik voor meer voorbeelden van fotomontage eens op: https://studio562614.wordpress.com/fotomontage/
Als je “de megalithenroute”(die zeer de moeite waard is) zelf wilt gaan rijden in de vakantie, raad ik je aan om van te voren de te bezoeken locaties te noteren en/of de coordinaten in je telefoon te zetten….De hunebedden staan niet, zoals sinds deze zomer heel duidelijk in Nederland, aangegeven op kaartjes en paaltjes.
wordt vervolgd…..
STUDIO56-Het blijft tot de verbeelding spreken…
Hunebedden zijn de grafmonumenten van de z.g. Trechterbekercultuur (TRB). Die cultuur had zo’n 5500 jaar geleden in Noord-Europa een zeer groot verspreidingsgebied: tot in Zweden en Polen aan toe. De TRB mensen bouwden portaal- en ganggraven, die wij nu hunebedden noemen. Ze werden alleen op die plaatsen gebouwd waar in de bodem zwerfkeien voorkwamen die daar groot genoeg voor waren en dat was behalve in Nederland, ook in Noord-Duitsland en Denemarken het geval. Kleinere steengraven (zonder zij-ingang) heten dolmens en komen in een nog ruimer gebied voor. Het slepen met enorme rotsblokken bleef niet tot deze cultuur beperkt. In het neolithicum en de daarop volgende brons- en ijzertijd was het in tal van Westeuropese beschavingen een geliefde bezigheid.
In Nederland vind je de meeste hunebedden in Drenthe: er zijn er in totaal 54. Al eerder heb ik geschreven over deze monumentale graven, die altijd nog voor een mysterie zorgen. Voor mij spreken ze in ieder geval tot de verbeelding.
In Drouwen in Drenthe liggen twee hunebedden dicht bij elkaar. De een wellicht wat ouder dan het ander….
Bij Drouwen in Drenthe liggen meerdere hunebedden, 2 aan de westkant van het dorp, en een derde wat verder naar het westen, terwijl de 5 hunebedden van Bronneger in feite tussen de beide dorpen inliggen.
Voor meer info over de hunebedden in Bronneger, klik op: https://studio562614.wordpress.com/2012/05/08/studio56-monumentale-graven-in-het-landschap-3/
In het verleden zijn er nog meer hunebedden geweest, een bron uit de 18e eeuw spreekt van 16 hunebedden in de “”Marke” Drouwen (ruwweg Drouwen en Bronneger). Al met al lijkt het erop dat het gebied rond Drouwen, Bronneger en Borger een kerngebied voor de hunebedbouwers vormde.
Aan de Steenhopenweg in Drouwen liggen de hunebedden D19 en D20. In 1912 kreeg hunebed D19 als eerste hunebed een modern archeologisch onderzoek(Door D.J. Holwerda). Hij onderzocht later ook D20.
In beide Hunebedden werden veel archeologische vondsten gedaan. D20 zou echter van een latere datum zijn dan D19, en zijn gebouwd in de zgn. Havelte-periode.
Als je wilt lezen wat er op het bordje hierboven staat, klik dan op de afbeelding.
Drouwen is een klein dorp met 500 inwoners, maar in de zomer zijn er veel meer mensen, want de plaats is populair bij toeristen.
De belangrijkste reden hiervoor zijn de bossen en heidevelden rond het dorp, het Drouwenerzand ten noorden van het dorp (tussen Drouwen en Gasselte) en het Drouwenerveld(boswachterij Gieten-Borger) ten westen.
In deze boswachterij heeft staatsbosbeheer het Boomkroonpad gecreëerd, waar je onder de grond en in de kruinen van de bomen informatie over de natuur krijgt.
In het Drouwenerzand zwerft een schaapskudde over de hei. In Drouwen kunt je het telefoonmuseum bezoeken.
Iedere keer als ik weer bij één van die steenhopen sta, dan slaat mijn fantasie op hol:
FOTOGRAFIE EN DESIGN STUDIO 56 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.